VAHYE BAĞLI RİSÂLET İLE KİTABA BAĞLI RİSÂLET 

(2.YAZI)

Peki Nübüvvet yani Nebi'lik  kurumunun kapanması ile birlikte  risâlet (Resül'lük)misyonu da bitmiş midir?

Şurası açıktır ki Muhammed (a.s)dan sonra Nübüvvet'e (Allah'tan vahiy almaya) bağlı Nübüvvet ve Risalet'in olması artık  mümkün değildir.

Yani son Nebi ve Resül olan Muhammed (a.s)dan sonra, Allah tarafından görev alma, Allah'tan herhangi bir yolla vahiy ve haber alma asla olmayacaktır.

Çünkü iman, itikat, güzel ahlak, ibadet ve öğüt olarak Kur'an'ın  indirilmesiyle din tamamlanmıştır. 

 

Dolayısıyla son Nebi ve Resul olan  Muhammed (a.s) dan  sonra hiçbir Nebi ( Allah'tan vahiy alan) gelmeyecektir.

Bu apaçık âyetten (Ahzab-40) sonra her kim bende Nübüvvet'e bağlı (Allah'tan vahiy alan) bir Resulüm derse kafir olur.

Yani Muhammed (a.s) dan sonra  Nübüvvet ve Risâlet davası güden herkes kafirdir. 

O halde, Nübüvvet'e bağlı risâlet sona ermiş ise, kitabın Resul oluşu veya kitabın Resul'ü olmak hükmen ne ifade eder.

Yani din ve hüküm olarak  kitab-ı tek kaynak kabul eden ve insanlara yalnız onu tebliğ edenlere  

Nübüvvet'e (Allah'tan vahiy almaya) bağlı olmaksızın Resul denilebilir mi?

Şimdi bu soruların cevaplarını Kur'an'ın  sisteminde bulmaya çalışalım. 

Kur'an, Mısır kralının Yusuf (a.s) a  gönderdiği  elçiye "resul" 

(Yusuf- 50)

 Belkıs'ın Süleyman (a.s) a  gönderdiği  elçilere "mürselun" (Neml-35)

kavramlarını kullanmaktadır.

Fakat bu âyetlerde kullanılan resul kavramı,  Nübüvvet'e bağlı yani  Allah'tan vahiy alan bir Resullük değildir.

Bu manada değerlendirilirse yani  Nübüvvet'e bağlı olmaksızın kitab'ın  resülü  olmak ne anlam ifade ediyor?  

Eğer bu kelimeyi Nübüvvet'e bağlı yani  Allah'tan vahiy alan Resul makamında kendini  görmeyip sadece vahyi insanlara ulaştıran,  yalnız onu rehber alan, sadece onu anlatan ve tebliğ eden elçi manasında kullanılırsa bir sorun teşkil etmez.

Tabi ki, Kur'an'ın sistemi buna bir açıklık getiriyor. 

Yani bu konuyu kendi kafamızdan uyduruyor değiliz. 

Fakat bu görevi yapanlar hiçbir zaman kendilerinin kitabın resulü  olduklarını söyleyemezler. 

Çünkü örneklik, güzel ahlak, vahyin bağlam ve bütünlüğü, kendi içinde bulunan çözümü yani ilim olarak bu göreve layık olup olmadıklarını bilemezler. 

Muhammed (a.s) dan sonra her kim  mehdi, nebi ve resül olduğunu iddia ederse, hem kafir, hem fasık, hem zalim hemde müşriktir. 

Bu yalancı alçaklara  iman edenlerin hepsi kafir, fasık, zalim ve müşrik olurlar. 

Bunlar adi karakterli, basit son derece cahil kimselerdir. 

 

Çünkü kitaba elçilik görevinin  hakkıyla yapılıp yapılmadığı ancak âhirette Allah'ın huzurunda belli olacaktır.

İnsanlık tarihinde binlerce Resul geldiği halde sadece yirmi sekiz tanesinin ismi Kur'an'da geçmektedir.

 

Yani Allah'ın nazarında önemli olan  resul'ün ahlak ve edebine sahip olmaktır.

Bu konuda  insanların teveccühüne değer vermemek gerekir. 

 

Bu görevi ifa edenlerin kendilerini Allah'ın resulü veya kitabın resülü olarak görmeleri birçok fitne, kargaşa, terör, anarşi, taklit, cehalet, zulüm, katliam, parçalanma, bölünme ve kula kulluğu yani şirki  beraberinde getirecektir.

İnsanların kendilerini "resül" olarak göstermeleri yobazlık ve bağnazlığa sebep olacak, ilim ve hikmet,  tefekkür ve sorgulama  açısından kapkaranlık  bir darboğaza girilecektir.

Herkes kendi elçisinin üstün olduğunun  kavgasını verecek, bir nevi yeni bir tarikatçılık ve mehdiyet inancı hortlamış olacaktır.

Nübüvvet'e (Allah'tan vahiy almaya) bağlı değil de, sadece kitab'a bağlı yani Nebi- Resul değil de kitap-resul'den veya beşer-resul'den söz edilir mi?

Yani kimliği belirsiz, vahye değil de, kitaba bağlı resüllüğün devam edip etmediğine bir bakalım. 

Kitabın kendisi (vahiy);  Resul yani risâlet  görevini yerine getirdiğinden şüphe yok.

O halde,  "ben Allah'ın resulüyüm" demeden, yani resullük iddiasında bulunmadan, kitab'ı insanlara aktaranların resül olduklarına dair  Kur'an'da bir delil var mı? 

Şimdi bu soruların cevaplarını soğukkanlı bir şekilde âyetlerden bulmaya çalışalım.

1.Âyet: 

"Andolsun ki biz, "Allah'a kulluk edin ve Tağut'tan sakının" diye (uyarmaları için) her ümmete bir elçi gönderdik..."

(Nahl- 36)

 

2.Âyet:  

"...Biz, bir elçi göndermedikçe kimseye azap edecek değiliz"

( İsra- 15)

3.Âyet: 

 "O  küfredenler bölük bölük halinde cehenneme sürülür.  

Nihayet oraya geldikleri zaman kapıları  açılır,  bekçileri onlara: 

Size, içinizden Rabbinizin âyetlerini okuyan ve bugüne kavuşacağınızı İhtar eden elçiler gelmedi mi? derler...."

( Zümer- 71)

4.Âyet: 

 "Ey cin ve insan topluluğu! İçinizden size âyetlerimi anlatan ve bugüne kavuşacağınıza dair sizi uyaran elçiler gelmedi mi? derler..."

(Enam- 130)

5.Âyet: 

"Ey Adem oğulları! Size kendi içinizden âyetlerimi anlatacak elçiler gelir de kim (onlara karşı gelmekten) sakınır ve kendini ıslah ederse onlara korku yoktur ve onlar üzülmeyeceklerdir"

(Âraf-35)

Bu âyetlere baktığımızda muvahhidlerin Kur'an'ın  ilim ve hikmetinden beslenip insanlara onların diliyle vahyi ulaştırmalarının  çok önemli bir görev olduğu görülüyor.

İşte bu görevi ifa etme kitabın ifadesiyle resul (elçi)  olma görevidir.

İlgili âyetlere dikkatli bir şekilde bakıldığında Nebi- Resul yani Nübüvvet ( Allah'tan vahiy almaya) bağlı Resullerin dışında da resullerin  olduğu açık olarak görülüyor. 

Çünkü âyetlerde kullanılan Resul kavramlarının tamamı nekre olarak kullanılmıştır.

Hiç bir âyette Nübüvvet makam ve mertebesinden söz edilmiyor. 

Çünkü Nübüvvet tarihsel bir makam ve mertebe iken, Resül'lük evrensel  bir görevdir. 

Nebi-Resul (Nübüvvet'e bağlı Resullük) anlatılırken genelde Resul kavramı elif lam'lı yani mârife ( belirlilik) takısı kullanılmıştır.

Nekre (belirsizlik)  takısıyla kullanılan yerlerde ise kitap-resul  veya beşer- resul'e atıf yapmaktadır.

 Eğer  Resul (elçi)  kavramı sadece Nübüvvet'e (Allah'tan vahiy almaya) bağlı elçilik olmuş olsaydı,  her millete uyarıcı, hidayet edici  elçilerin gönderildiği ile ilgili âyetleri nasıl anlamak gerekirdi.

Yukarıdaki âyetlerde geçen, "...içinizden size âyetlerimi anlatan ve sizi bu gününüzle uyaran elçiler  gelmedi mi?..." 

(En'am-130) ifadesini nasıl anlamak gerekir?

Hemde Resul lafzı hem çoğul hem de cins olarak kullanılmışken.

Yine "Ey ademoğulları! Aranızdan  size âyetlerimizi okuyan Resuller geldiği zaman,  kim korunur ve davranışlarını düzeltirse,  artık onlara bir korku yoktur, onlar üzülmeyeceklerdir"

(Araf- 35)

Yine yukarıdaki âyette geçen "Ey ademoğulları..! 

Hitabı  kıyamete kadar gelecek olan tüm insanlarla ilgili olmadığını kim iddia edebilir?  

Eğer bu ilâhi hitaplar kıyamet gününe kadar gelecek insanları ilgilendiriyorsa ki, bundan asla şüphe yoktur.

 

Evet Allah Resulü'nden sonra hidayet, rahmet, din ve itikat olarak  onu sadece vahiy yani kitab temsil etmektedir.

Fakat kitabın dili yoktur, kitap konuşamaz, vahiy derdini anlatamaz.

Halbuki vahiy  kesinlikle satırların ve  yazının gücüne değil,  sözün gücüne sahiptir.

Dünyanın bütün bilgisayarlarında, cep telefonlarında, kütüphanelerinde bulunan mushaflar Kur'an'dan konuşan bir kişi kadar etkili olamazlar.

Mimik hareketleri, etkin hitabetleri, güzel ahlak ve örnek kişilikleriyle elçiler her zaman insanların üzerinde kitaptan daha çok tesir bırakırlar.

Hiç bir zaman kitabın gücü sözün gücüne ulaşamaz.

Yazı ve kitap sözün gücü karşısında  etkili değillerdir.

İşte burada vahiy onu anlatacak onu dillendirecek, onu okuyup beyan edecek ve tebliğ edecek muvahhid  sözcülere gerçekten büyük bir ihtiyaç duyar.

Ancak burada önemli olan bazı konular  ortaya çıkıyor.

1-) Vahyi tebliğ edenler onu bağlam ve bütünlüğü içinde bilecekler.

Yani onun ilmine ve sistemine vakıf olacaklar.   

2-) Kur'an'ı hayata aktarmada güzel ahlak sahibi olacaklar.

Yani onu en güzel bir şekilde yaşayarak temsil edecekler.

3-) Kendilerinin resul olduklarını asla söylemeyecek etrafında olanlarda böyle bir inanca ve fikre sahip olmayacaklardır. 

Çünkü vahyin elçiliğini hakkıyla yapıp yapmadıklarını bilen sadece Allah'tır. 

Dolayısıyla kimin ne olduğunu Allah'tan başka hiç kimse bilemez.

4-) Din ve hüküm olarak Kur'an'dan başka hiçbir kaynak kabul etmeyecek ve sadece Kur'an ile uyarı ve ikaz yapacaklar.

Bu elçilik Nübüvvet'e ( Allah'tan vahiy almaya) bağlı bir elçilik olmayıp, sadece Allah'ın âyetlerini insanlara aktarma  ve vahyin  mücadelesinin yapıldığı   bir elçiliktir.

 Dolayısıyla bu hakikat ışığında anlaşılan gerçek şudur.

Nübüvvet'e ( Allah'tan vahiy almaya) bağlı bir elçilik olmaz, fakat vahye yani kitaba bağlı bir elçilik devam etmektedir.

Bir çok âyet bu gerçeği açık olarak  ortaya koymaktadır.

"Kafirler diyorlar ki: Ona Rabbinden bir âyet indirilseydi ya!  Ey Resul! Sen ancak bir uyarıcısın ve her kavmin bir hidayet edicisi bir rehberi vardır"

(Ra'd-7)

"Biz seni müjdeleyici ve uyarıcı olarak hak ile gönderdik. Her ümmet için mutlaka bir uyarıcı bulunmuştur"

(Fâtır-24)

Yukarıdaki âyette "ümmet" kavramının geçmesi çok önemlidir. 

Çünkü Kur'an'ı Mübin'e göre "ümmet" aynı zamanda ve aynı coğrafyada yaşayan insanların ulusal birliğini yani  "vatandaşlık" anlamına geliyor. 

Millet ise:  İnsanlık tarihinde ister şirk, ister  islam (tevhid) olsun, aynı inanca sahip olan insanları ifade eder.   

Yeri gelmişken şu Kur'an'i  gerçeği de geçmeyelim. 

Her Resül kendi döneminde yaşayan insanlar için şahittir. 

Kendisinden sonra gelen insanlara şahit olamaz. 

Bu gerçeği Kur'an, İsa (a.s) ın lisanıyla ortaya koyar. 

"...İçlerinde bulunduğum müddetçe onlar üzerine şahit idim. Beni vefat ettirince artık onlar üzerine gözetleyici yalnız sen oldun..."

(Mâide-117)

İşte bu yüzden Resül "millet" için değil, ümmet için şahittir. 

 Şimdi Kitab-a bağlı resüllüğe delil olan âyetleri görmeye devam edelim. 

"Yerine göre müjdeleyici ve uyarıcı olarak elçiler gönderdik ki insanların Resullerden sonra Allah'a karşı bir bahaneleri kalmasın..."

(Nisa-165)

"Âd kavmi Resulleri yalanladı"

(Şuara-123)

"Nuh kavmi Resulleri yalanladı"

(Şuara-105)

Nuh (a.s) ın kavmine Nebi- Resul olarak sadece Nuh (a.s), Âd kavmine de sadece Hud (a.s) gönderilmişti.

Fakat âyetlerde "Nuh kavmi de Âd kavmi de Resulleri yalanladı" denilerek Resul kavramları cemi (çoğul) olarak kullanılmıştır.

Yalanlanan Resuller, o iki Nebiye inen âyetleri tebliğ edenlerden başkası değildir.

"Şüphesiz elçilerimize ve iman edenlere, hem dünya hayatında, hem de şahitlerin şahitlik edecekleri günde yardım ederiz"

(Mümin-51)

"Allah: Elbette ben ve Resullerim galip geleceğiz, diye yazmıştır. Şüphesiz Allah güçlüdür, galiptir"

(Mücadele-21)

Yukarıdaki iki âyet risalet misyonunun dünya hayatı boyunca devam edeceğini ortaya koymaktadırlar.

NEBİ ve RESUL İLE İLGİLİ ÂYETLERİN  GÜNCELLENMESİ:

Şimdi gelelim konunun en önemli yerlerinden biri olan Nebi ve Resul bağlamındaki âyetlerin güncellenmesi meselesine:

Nübüvvet'e bağlı risâlet son bulmuş olduğuna  göre kitaba bağlı yani din ve hüküm  olarak Kur'an'dan başka kaynak kabul etmeyen muvahhidlere atfen kitaba bağlı vahyin Resulu  olarak âyetler nasıl güncellenmelidir.

Bu âyetler incelenirken elçilerin hem Nebi, hem Resul, hem de Nebi- Resul, bir mümin, bir  devlet başkanı olduğu  göz önünde bulundurularak ilgili ayetler bu eksende güncellenmelidir.

Bazı âyetler Resul"ün veya  Nebi'nin şahsına hitap eder fakat bu hitaptan tüm müminler sorumludur.

Çünkü aynı zamanda o bir mümindir.

 

Bazı âyetlerde Resul'e  veya Nebi'ye hitaben gelir, fakat bu hitaptan sadece önder ve öncü olan kimseler sorumludur.

Bazı âyetler de vardır ki, sadece Nebi'ye hitaben iner ve  bu hüküm müminlerin dışında sadece  ona özel bir hüküm olur.

 

Dolayısıyla bu güncelleme konusu ile ilgili olarak âyetlerin geçtiği bağlam ve bütünlüğe  bakmak gerekir.

Son nebi Resul'dür ve  Allah'tan vahiy alan bir Resul'dür.

Kitab-a resullük  yapacak olanın âyetleri güncellemesi gerekliliğinden dolayı ben de resülüm diyemez.

 

Yani siz genelin anladığı tarzda bir vahiy alma  meselesine güncelleme adı altında kendinizi resul olarak göremezsiniz.

Son Nebi olan Muhammed ( a.s) dan sonra  kendisini Nebi veya Resul olarak ilan eden yalancı ve şarlatandır.