ALEVİLİK (13. YAZI )

25 Mayıs 2016 Çarşamba, 20:01 UTC+03
ALEVİLİK (13. YAZI ) Alevilik İslam'da var olan Tanrı- Evren ayrımı, yaratan- yaratılan farklılaşmasına bir karşı duruştur. "Gerçi kün emriyle var oldu cihan, Arş-ı kürsü gezdik durduk uzun zaman. Boş kalmasın diye bu kevnü mekan, Adem'in halkını(yaratılışını)ferman eyledik. İrfan Olan bilir sırrı müphemi, İzhar etmek için ismi azamı, Çamurdan yoğurduk yaptık Adem'i.Ruhumuzdan bir ruh revan eyledik, Böyle cilvelerle vakit geçirdik. Biz Enbiya ile çok iş bitirdik, Başka bir nebiyi ziŞan getirdik.Anın her nutkunu Kur'an Eyledik.Küffarı Kureyşi ettik bahane, Muhammed Mustafa geldi cihane, Halkı davet etmek için imane, Murtaza'yı(Hz Ali ) ona İhvan eyledik. Bu sözleri sanma her insan anlar, Kuş dilidir bunu Süleyman anlar. Bu sırrı mübhemi Arifan anlar. Çünkü cahillerden pinhan eyledik" Alevilik'te tanrı inancı Vahdeti Vücut felsefesine dayanır. Buna göre özü gereği var olan varlık birdir ve bu da Allah'ın varlığıdır. Bu varlık, zorunlu ve öncesizdir. Çokluk, parçalanma, değişme ve bölünmeyi kabul etmez. Biçimi ve sınırı yoktur. Buna mutlak varlık, saf varlık adı verilir. Mutlak varlık, varlıklar dünyasına nispetle bir ayna gibidir, anlaşılır ve duyulur tüm nesneler onda görünür. Başka bir ifadeyle tanrı, zatı ile değil ama fiil ve sıfatları ile tüm varlıklara mutlaklık özelliğini yitirmeksizin ve değişme, bozuluşa uğramaksızın görünür. Bu nedenle varlıklarda onun aynısıdır.Tüm Evren Tanrı'nın varlığı nedeniyle var olur. Vahdeti Vücut inancı, varlık hakkındaki temel düşünceye bağlı olarak dinlerin Birliği düşüncesini de içerir. Buna göre bütün dinler temelde birdir. Çünkü bütün yaratıklar Tanrının bir tecellisidir. Dolayısıyla tapınılan her varlıkta tanrının bir tecellisine ibadet edilmektedir. Böylece bütün insanlar gerçekte çeşitli süretlerde görünen tek bir Tanrıya ibadet etmektedirler.