HAYIRLARIN ANAHTARI, AKLIN İBADETİ
TEFEKKÜR ( 7. YAZI)
Her iyiliğin ve  hayrın başı düşünce ve fikir özgürlüğüdür demiştik.
 İslam dini kişileri hemen her konuda akıllarını kullanmaya davet eder.
 Öz bir  ifadeyle söyleyecek olursak aklın meyvesi olan tefekkürün terk edilmesi birçok ayette kınanır.
 Zira tefekkürün terki beraberinde bilinçsizliği, cehaleti, esareti, aklın başkasına peşkeş çekilmesini, terör ve şiddeti,durağanlığı, bozulma ve çözülmeyi   ve nihayet insanın kendisini ve yaratanını unutuşunu beraberinde getirecektir.
 İnsanlık tarihinde servetlerin, şerhvetlerin, kural ve sınır tanımayan azgın nefislerin, makamların, dünya haz ve lezzetlerinin, cehaletin ve vahşetin perdelediği  akıl ve gönüllerin,  sosyal ve toplumsal ilişkilerde ne denli sıkıntılar ve ızdıraplar ortaya çıkardığı malumdur.
 Tefekkür aklın işlevsel oluşunun  en belirgin kriteridir.
 Tefekkürün terki ya da  aklın özgür kullanılmaması, bilinçsizce taklid, hurafe  ve ahmaklıklara   inanmayı  beraberinde getirecektir.
 Bu nedenledir ki Yüce kitabımızda bir taraftan aklın kullanması öğütlenirken diğer taraftan aklın kullanmayıp  başkalarını  bilinçsizce taklit  etmek yerilmiştir.