KUR'AN'DA ALLAH ELÇİLERİNİN ÖNEMİ
(43.YAZI)
Elçiler Allah'ın memuru oldukları için değerlidirler.
Elçilerin tek âmirleri Allah'tır, sadece ondan gelen vahyi iletmekle görevlidirler.
"Haydi Firavun'a gidip deyin ki: Gerçekten biz, âlemlerin Rabbi'nin elçileriyiz"
(Şuara, 16)
"İsrailoğullarını bizimle beraber gönder"
(Şuara, 17)
"Yalanlama" "tekzip" sadece elçilere karşı yapılan bir fiildir.
Nebileri yalanladılar ibaresi Kur'an'da geçmez.
 "Andolsun ki senden önceki "elçiler" de yalanlanmıştı,,,"
(En'am, 34)
"Eyke halkı ve Tubba' kavmi de. Bütün bunlar "elçileri" yalanladılar ve tehdidim gerçek oldu"
(Kaf,14)
"Nuh kavmi de "elçileri" yalanladılar"
(Şuara, 105)
"Âd kavmi de "elçileri" yalanladı"
(Şuara, 123)
"Semud kavmi de "elçileri" yalanladı"
(Şuara, 141)
"Lut kavmi de "elçileri" yalanladı"
(Şuara, 160)
"Eyke milleti  de "elçileri" yalanladı"
(Şuara, 176)
Aslında yukarıda anlatılan kavimlere uyarıcı olarak  bir elçi gönderilmişti.
Fakat bütün elçilerin misyonu aynı şey olduğu için Kur'an
 "Elçiler" kelimesini kullanmıştır.
Çünkü bütün elçilerin vazifesi vahyi tebliğ etmek,
vahiy ile insanları uyarmaktır.
Yani vahiy ile elçi eşit bir değere sahiptirler.
Bazı konularda vahiy bazı konularda da elçi ön plana geçebilir yani daha önemli bir konum kazanabilir.
Şu âyet elçi ile vahyin aynı hakikat olduğunu gösterir.
"İşte, inkâr ettikleri, âyetlerimi ve resüllerimi alaya aldıkları için onların cezası cehennemdir"
(Kehf, 106)
Yukarıdaki âyette geçen "âyetlerimi ve elçilerimi"
kelimeleri "elçiler" ile "vahiy"arasında bir farkın olmadığını ortaya koyuyor.
Yani sakın Allah'ın elçilerini vahiy'den ayırmaya kalkmayın.
Özellikle Ehli sünnet ve Şia âlemlerinin Allah Resulü Muhammed (aleyhisselâm)ı Kur'an'dan ayırmaları  korkunç bir cinayet ve büyük bir  küfür olmuştur.
Dolayısıyla uydurulan hadisler Allah Resulü adına iftira oldukları,
din Allah tarafından indirilip O'nun tarafından tamamlandığı, dinde yozlaşmaya ve bozulmaya neden oldukları, vahyin insanlara ulaştırılmasını engelledikleri için hepsi küfürdür.