KUR’AN-I MÜBİN’İN MEÂLİ(296. YAZI)Âdiyât Süresi 11 Âyet olup Mekke'de inmiştir.Rahman Rahim Allah'ın Adıyla 1,6-) Soluk soluğa (fesat için) süratle koşanlar, (koşarken dilleriyle) çatarak (fitne) ateşi çıkaranlar, sabah erkenden baskın yapanlar, orada tozu dumana katanlar yani (iman eden) topluluğun ortasına (öfke ile) dalanlar varya, (işte bu ahlaka sahip olan) insan gerçekten Rabbine karşı pek nankördür.(Mekke hayatına Kur'an penceresinden baktığımızda, iman edenlerle müşrikler arasında büyük bir mücadelenin olduğunu görüyoruz. Bu mücadele sıcak bir çatışmadan daha çok soğuk bir savaş şeklinde cereyan ediyordu. İşte süre bu atmosferi anlatıyor. Aslında Mekke ve Medine'nin özelliklerini bilmeyenler meal çalışmalarında hataya düşeceklerdir. Mekke'de gece gündüz, her zaman, sürekli olarak tartışılan tek bir şey vardır. Oda Kur'an'dı. Bütün kavga, tartışma, mücadele tamamen Kur'an'ın etrafında cerayan ediyordu. Kur'an sayesinde Mekke'de çok canlı ve dinamik bir hayat yaşanıyordu. Şii ve Sünni dünya hiç bir zaman böyle canlı ve dinamik bir hayatı yaşamadı. Şii ve Sünni din adamları Mekke müşriklerinin binde biri kadar Kur'an'ın ilmine sahip değillerdir.)7-) Hiç şüphesiz buna kendisi de şahit idi.8-) Yani ondaki (dünya ve) mal sevgisi çok şiddetlidir.9,11-) Acaba o bilmiyor mu ki, kabirlerde bulunanlar çıkarıldığı yani göğüslerde olanlar tahsil edildiği zaman, işte o gün onların Rabbi kendilerinin her hâlinden mutlaka haberdardır.(Âdiyat Süresinin Sonu)