ŞİA'NIN İTİKADİ DURUMU (24. YAZI)
CAFERİLERDE MASUMİYET İNANCI (1)
Caferi mezhebi Allah'ın Resulü ile birlikte on iki imamın da söz ve fiillerinde büyük küçük tüm günahlardan korundukları fikrini benimsemişlerdir.
Onlara göre imamların ismetine inanmamak küfrü gerektirir.( Kummi Risale s, 100, 113)
"Cemil Hakyemez imamiyye Şia'sında ismet inancı ilk tezahurleri Teşekkülü ve itikadileşmesi"
Marife _ s, 169 ( 167 _ 192 ss) Mehmet Akif Aydın _ İmame " DİA 22 c, 205, Mustafa öz _ imamiyye " DİA 22, 208)
Caferiler, haklarındaki naslardan ötürü imamların masum olmasını zorunlu görürler.
Onlar, İmamın günahtan ve hatadan korunduğu şeklindeki görüşlerini desteklemek için genellikle Ahzab süresi 33. Ayeti  delil gösterirler.
Onlara göre, ayette yer alan ( innemé) te'kidi ve (lam) Ehli Beyt'i vurgulamış( ve yutahhirukum tathira) kısmı ise " Masumiye"tin delili olarak algılanmıştır.
(  Hilli, Minhacul Kerame s, 151, 152)
Şii alim ve müfessirler yukarıda sözü edilen ayete ilaveten bir takım rivayetleri de kullanarak, İmamları Allah Resulü'nün "Vâsisi " olup günahtan korunduklarını, fakat Elçiler gibi vahiy almadıklarını ve nass( ayet)  ile tayin edildiklerini ileri sürmüşlerdir.
( Kummi Risale _ s,111)