ŞİA'NIN İTİKADİ DURUMU (22. YAZI)
ŞİA'NIN ÖZELLİKLERİ (2)
Gaybet fikrinin imamiyye tarafından benimsenmesi ve ardından bir inanç esası  haline getirilmesine sebep olan başlıca olay,
On birinci imam olan Hasan El _ Askeri'nin ardında bir halef ( evlad) bırakmadan vefat etmesidir.
İmamiyye Şia'sının on birinci imam olarak kabul ettiği Hasan El Askeri (Hicri 237 _ Miladi 846) senesi Rabiul Ahir ayında Medine'de doğdu.
H 238 _ M 847 yılına doğru, Abbasi halifesi Mütevekkil tarafından babası el _ Hâdi ( H, 254 _ M 868) ile birlikte Samarraya getirilmesi emredildi.
Ömrünün sonuna kadar orada göz hapsinde tutuldu.
8 Rabiul Âhir 260 _ 2 Ocak 873 te Samarra' da vefat etti. ( Nevbahti Firak uş Şia s 79)
( Kummi kitabul makalat vel Firak s 102)
Hasan El Askeri'nin kendine halef olarak birinin var olduğunu ilan etmeden vefat etmesi, imametin zorunlu olduğuna inanan Şiiler arasında büyük bir panik ve karışıklığa neden oldu.
Hicri dördüncü asrın ortalarında  İmamet inancına önemli bir  ilave yapıldığı  görülmektedir.
Buna göre imamların sayısı on iki olup, bunların sonuncusu gaybete gitmiştir.
Kâim Mehdi olarak dönünceye kadar da gaybette kalacaktır.
( Etan kohl berg. From İmamiyye to ltna Arhariyya _ c. 1 sayı, 521 _ 534. 1976)
Bilinen çalışmalar arasında, on ikinci imamın gaybete gittiği şeklindeki rivayetleri ilk gündeme getirenler ise, Küleyni ( 329 _ 941) ve Ali b. Hūseyin el Kummi ( 329 _941)  olmuştur.
İbni Babeveyh'ten ( Şeyh Saduk) önce Ahbari müellif en Numan ( 360 _ 971) Küleyni'nin kayda geçirmiş olduğu bir takım rivayetlere daha sonra başkalarını da eklemiş ve böylece yeni bir inanç ve yorumlamaya gitmiştir.