KUR'AN'DAN KOPUŞ'UN TARİHİ SEYRİ (1.YAZI)

KUR'AN'DAN KOPUŞ'UN TARİHİ SEYRİ (1.YAZI)

Geleneksel, Uydurulan din dikkate alınınca Vahyin gelişinden sonra geçen 14 asırlık süreçte Kur'an'dan kopuşun tarihi kronolojik seyri şöyle gözükmektedir. Kur'an'ın Allah resulüne indiği Mekke ve Medine dönemlerinde İslam dinini benimseyen insanların tek kaynağı vahiydi. Allah Resulü'nün aktardığı, duyurduğu, tebliğ ettiği her Allah kelâmı Müslümanların sorunlarına cevap teşkil ediyor, Allah'ın emir ve yasakları Onlara yetiyordu.Bu konudaki ayetler sayısızdır. Hz Ebubekir ve Hazreti Ömer döneminde bu hassasiyet devam etmiş,Allah Resulü hayatta olmamasına rağmen Kuran etkinliğini devam ettirmiş, temel beslenme kaynağı olmaya devam etmiştir. Yaklaşık Hicri birinci yüzyılın sonlarına doğru ayetlerin belirleyici rolü zaafa uğramış, Resulullah'tandır denilerek aktarılan sözler, dinde kaynak haline gelmiş, ayetler yavaş yavaş ihmal edilmeye yüz tutmuştur. Daha sonraki devirlerde ise uydurma dinde ileri giden müçtehit diye nitelendirilen insanların kanaatlarıyle din oluşturulmaya çalışılmıştır. Asırlar geçtikçe ilahi kaynaktan daha da uzaklaşılmıştır. İnsanları Allah'ın kitabına yönelten alimler her zaman saygı görmelidir. Burada problem bunlara itibar etmekte değildir. Söyledikleri büyük oranda doğru bile olsa hiç kimsenin Allah'ın kitabını bir kenara bırakarak (hadis külliyatları, mesneviler, Risale'i Nurlar, mektubatlarla ) kendine din oluşturma hakkı yoktur. Bu Kuran'ın misyonuna ihanettir.Kur'an'dan konuşan doğru, Kur'an'dan konuşmayan yalan söyler. Allah ( cc)Şöyle buyuruyor " Deki:Hangi şey şehadetçe en büyüktür? De ki:(Allah'tan başka ilah olmadığına dair ) benimle sizin aranızda Allah şahittir.Bu Kuran bana, kendisiyle sizi ve ulaştığı herkesi uyarmam için vahyolundu. Yoksa siz, Allah ile beraber başka ilahlar olduğuna şahitlik mi ediyorsunuz? De ki: "Ben buna şahitlik etmem" O ancak bir tek Allah'tır, Ben sizin ortak koştuğunuz şeylerden kesinlikle uzağım"de. (Enam 19) Dolayısıyla,dinde, din adına başka kaynaklar edinmek başka ilahlar ve Rabler edinmek anlamına gelmektedir.